Na fotce widać okna stołowki wychodzące na plac apelowy. Pamiętam, jak będąc pierwszoklasistą, kiedy jeszcze nie zdążyliśmy dobrze ochłonąć i zaaklimatyzować się, a już zapowiedziano nam, że w stołówce odbędzie się spotkanie z kierownikiem internatu. W tym zebraniu uczestniczyli uczniowie wszystkich roczników. Było ciasno. Pierwszaków wypchnięto do pierwszych rzędów. Nie lepiej potraktowano klasy drugie. Zauważyłem, że trzecioklasiści zbytnio się nie stawiali. Piąte klasy zajęły miejsca z tyłu. Uczniowie klas czwartych, byli zaledwie tolerowani przez piątoklasistów. Gdy palca nie było już, gdzie wcisnąć, do mównicy podszedł kierownik Lewandowski. Był to mężczyzna w sile wieku, przystojny, w okularach, mocno szpakowaty, w nienagannie skrojonym mundurze marynarskim - odpowiednikiem munduru oficerskiego. Z wykształcenia polonista. Sprawiał wrażenie dobrego, zaangażowanego człowieka. Przemówił do zebranych ze swadą i po ojcowsku. Powitał uczniów klas pierwszych i przypominając regulamin obowiązujący w internacie przestrzegał, a także odnosił się do różnych faktów z przeszłości - znanym starszym klasom. Nie stronił od wymieniania nazwisk - obecnych na stołówce - sprawców, którzy mieli coś rza paznokciamir1;. Będąc elokwentnym, wykształconym facetem - nader często - używał słowa r prawdar1;, co w niektórych sytuacjach brzmiało komicznie. Mówiąc o paleniu papierosów, zapowiedział:
- Nie będziemy tolerowali palenia papierosów przez uczniówr30;prawdar30;
- Za tego rodzaju naruszanie regulaminur30; prawdar30; będą wyciągane surowe konsekwencje r30;prawdar30;.
Po czym, trzymał dłuższy czas mowę, nie posługując się słowem - rprawdar1;. A właśnie na to słowo, czekała w napięciu cała wypełniona po brzegi stołówka, gdyż już się przyzwyczailiśmy, że kierownik ma ten nawyk, nazbyt częstego używania tego zwrotu. I wreszcie, kiedy ten szanowany pedagog - mówiąc unisono i perorując - wymawiał, po raz któryś z kolei, oczekiwane słowo rprawdar1; - wypowiadała z nim je głośno, cała zgromadzona w stołówce młodzież! Na tym nie koniec, gdyż w kolejnych wątkach, przytaczanych przez mówcę, sytuacja ponownie się powtarzała a stołówka trzęsła się od gromko, skandowanego przez nas rprawdar1;!
Kierownik Lewandowski zdawał się nie dostrzegać w tym wypadku, żadnego uchybienia ze strony uczniów. Przynajmniej nie reagował i nic a nic, na to nie wskazywało, aby miał na to ochotę. Nasze zachowanie brał za dobrą monetę i zapewne sądził, że słuchającym udzieliła się atmosfera wiecu - najzwyczajniej w świecie - młodzież mu przytakuje!
Wśród wychowanków cieszył się poważaniem. Od jego nazwiska powstał przydomek rLewyr1;, ale niektórzy mówili o nim rPrawdar1;.

Waldemar Mielczarek
1966 -1971