Pana Krzysztofa Brzozowskiego poznałem w 2002 r. na IV Zjeździe Absolwentów.
Był wtedy "rzecznikiem prasowym" naszej szkoły.
TV Wrocław nadało wywiad z nim, gdzie wypowiedział słynne słowa o potrzebie szkolenia i zapotrzebowaniu na marynarzy rzecznych (było już wiadomo, że szkoła przeznaczona jest do likwidacji), którzy bez problemów znajdują pracę w całej Europie.
W Kalendarzu Wrocławskim 2002 ukazał się Jego artykuł pt. "Wrocławskie wilki rzeczne, czyli 55 lat szkolnictwa żeglugowego nad Odrą".
Był bardzo miłym i zawsze uśmiechniętym człowiekiem i takiego Go zapamiętałem

Cześć Jego pamięci i pokój nauczycielskiej Duszy
z wyrazami kondolencji i współczucia dla Rodziny

Józef Węgrzyn

Barbara Zelkowier dnia 09. styczeń 2011 19:50:22
KRZYSIU!
Tak trudno mówić o Tobie w czasie przeszłym, trudno uwierzyć, że
nie zadzwonisz do naszych drzwi, że nie "wpadniesz" na herbatkę.
Byłeś nam wszystkim - swoim przyjaciołom, koleżankom, kolegom, znajomym bardzo bliski. Każdy, kto Cię poznał mógł
uważać Cię za swego Przyjaciela, bo mógł zawsze liczyć na Twoją
pomoc, wsparcie, dobre słowo, uśmiech.
Byłeś wspaniałym Nauczycielem i Wychowawcą o niepodważalnym
autorytecie, wymagający, także wobec siebie, sprawiedliwy w ocenach.
Obdarzałeś nas optymizmem i dobrocią serca. Nie bojąc się złych
humorów zwierzchników, walczyłeś zawsze o tych, których spotykała
krzywda i niesprawiedliwość.
Mówi się, że "nie ma ludzi niezastąpionych". Ty byłeś takim człowiekiem, takim Dobrym Duchem naszej żeglugowej społeczności. Dziękujemy Ci za to, wierzymy, że dalej będziesz
nas wspierał już z "drugiego brzegu".
My będziemy Cię serdecznie wspominać i zachowamy Cię na zawsze
w dobrej pamięci.
Żegnaj Krzysiu!
Basia i Włodek Zelkowierowie

Krzysztofa
poznałem dopiero w 2007 roku pedzej znałem go z opowieści, mielismy jeszcze mnostwo spraw do zrobienia
Plany byly ambitne ale został on powolany jako Gość do domu niebiańskiego tak jak to śpiewa Cohen:
Jeden po drugim Goście wciąż nadchodzą z różnych stron,

wielu z otwartym sercem, z pękniętym mało kto.

I nie wie nikt, dokąd noc prowadzi
i po cóż im płynie wino z kadzi.
Jesteś potrzebny
potrzebny jesteś już teraz (mówi Głos)
.

Ci, którzy tańczą nuże tańczyć, ci, którzy płaczą, łkać.
- Witajcie wszyscy - woła Głos - do środka proszę was.

I nie wie nikt, dokąd noc prowadzi
i po cóż im płynie wino z kadzi.
Jesteś potrzebny
potrzebny jesteś już teraz (mówi Głos)
.


I wchodzą potykając się, samotni, pełni smutku
i mówią: - Odsłoń wreszcie twarz !, lub: - Czemuś mnie opuścił ?

I nie wie nikt, dokąd noc prowadzi
i po cóż im płynie wino z kadzi.
Jesteś potrzebny
potrzebny jesteś już teraz (mówi Głos)

Będziesz zawsze w mojej pamięci i wspomnieniach.
żaluje ze nie mogę być uczestnikiem twej ostatniego pożegnania ale po powrocie odwiedzę Cię.
Żegnaj Krzysztofie
Zbyszek
.

Dzięki Ci Zbyszku za wklejenie tego właśnie zdjęcia. Kim był Krzysiu ?,...... właściwie nie trzeba Go przedstawiać. Gros absolwentów zna tą postać. Postać ze wszech miar zasłużoną dla Naszej Szkoły. Wspaniały nauczyciel, wychowawca, organizator, koordynator ..... itp. itd. A to zdjęcie, właśnie o tym świadczy. To on miał prowadzić uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej zawieszonej na frontonie budynku szkolnego. To on rozpoczynał tę uroczystość, a że dalej ja ją prowadziłem ? chyba dlatego, że miałem właśnie "pod ręką" czapkę. Ale i tak całą uroczystość przypisuję Jemu - głównemu Organizatorowi.
Krzysiu !
Za wcześnie odszedłeś, człowieku w sile wieku. Będzie nam brak Twojej inicjatywy, Twoich pomysłów i zmysłu organizacyjnego. Jeszcze tyle jest do zrobienia. Znając Twoje nastawienie do Naszej Szkoły, wiem, że nie odpuścisz i w innym wymiarze będziesz dalej żył słuszną ideą kultywowania tradycji Szkoły, która "zabrała" Ci kawałek życia. Dziękujemy Ci za Twoje poświęcenie dla Niej.
Cześć Twojej pamięci
Składam kondolencje Całej rodzinie Krzysia, jak również całej braci absolwenckiej w imieniu Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia
kmdr rez. Ryszard ZAREMBA